Συνέβη για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες. Και στο ίδιο σχεδόν σημείο του δρόμου. Μια χελώνα διέσχιζε τον αυτοκινητόδρομο. Ή προσπαθούσε. Σταματήσαμε, κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο, πλησιάσαμε, αυτή κρύφτηκε μέσα στο καβούκι της, την πήραμε στα χέρια και την περάσαμε απέναντι, εκεί όπου ήθελε να πάει. Αυτό που με εντυπωσιάζει κάθε φορά, και ειδικά αυτήν την εποχή έχουν πολλά σούρτα φέρτα οι χελώνες, είναι ότι ανάμεσα στη μία πλευρά του δρόμου και στην άλλη δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Χόρτα και δέντρα από τη μια, χόρτα και δέντρα από την άλλη. Τί ψάχνουν λοιπόν αυτές οι χελώνες που ρισκάρουν να περάσουν απέναντι;
7 σχόλια:
έλα ντε! Τί;
Μπορώ να υποθέσω διάφορα, ψάχνουν τροφή, νερό, σύντροφο ή ό,τι άλλο... αλλά γιατί πρέπει να περάσουν το δρόμο;
Και όταν σκέφτομαι αυτά τα χαζά μου, λέω πως μήπως τελικά πολλοί άνθρωποι είμαστε σαν αυτές τις χελώνες, πάμε από το ένα μέρος στο άλλο, από τη μία χώρα στην άλλη, από τη μία σχέση στην άλλη κ.τ.λ. ψάχνοντας τί;
Αλλά θέλω επίσης να πω ότι πολύ τις συμπαθώ αυτές τις χελωνίτσες που θέλουν, ή εγώ νομίζω πως θέλουν, να δουν πως είναι κι από την άλλη μεριά του δρόμου.
Πάντως, μια λογική ίσως εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι τα σημεία αυτά των δρόμων ήταν από παλιά "περάσματα" για τις χελώνες, πολύ πριν γίνουν οι δρόμοι και τώρα εξακολουθούν από ένστικτο να περνούν από εκεί.
Ο Ιεροκλής τι λέει;
Απλώς ακολουθούν τη φύση τους..ασκόπως θα μου πείτε..ε..ναι..αλλά κάτι ακολουθούν
Κι αν το ένστικτο λέει απλώς "προχώρα παραπέρα";
Πολύ μ' αρέσουν τα κείμενά σου, Κira, σ' το 'χω πει;
αγαπητή μου diva, αυτή η φύση που ακολουθούν είναι που μου γεννά τον προβληματισμό...
Λοιπόν τότε προχωρώ maria iribarne, με πολύ μεγάλη προσοχή...
Το ξέρεις βέβαια ότι το ίδιο συμβαίνει σε μένα με τα δικά σου κείμενα. Είσαι σταθερή μου επιλογή.
εγώ θα το έθετα διαφορετικά, μιας και με έφερε ο δρόμος από ετούτα εδώ τα μέρη, [με το καβούκι μου στην πλάτη, δεν έχω και πολλούς ενδοιασμούς για το πού θα βρεθώ], τι γυρεύει ετούτος ο παλιόδρομος στα λημέρια μας;;
Δημοσίευση σχολίου