Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006

Συνέχεια

"...Τότε οι μοίρες είπανε, τελευταία περίπτωση, αν δώσει η νύφη, που ήταν από την άλλη πλευρά του ποταμού, από τα δικά της χρόνια το παλικάρι θα ξαναζήσει. Τρέξανε οι αγγελιοφόροι και σε λίγο γύρισαν πίσω χαρούμενοι να ειδοποιήσουν τις μοίρες. Η νύφη, η κοπελιά, ζήτησε να δώσει στον δικό της όχι λίγα χρόνια αλλά τα μισά, συν ένα, είπε, για να με συνοδεύσει αυτός στην άλλη ζωή. Τότε οι μοίρες εξαφανίστηκαν και το παλικάρι σηκώθηκε όρθιο, σαν να είχε ξυπνήσει από βαρύ ύπνο. Κι έγινε ο γάμος, και το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι το πρωί και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα."

2 σχόλια:

kyriayf είπε...

η δύναμη της αγάπης- που τρελαίνει και τις μοίρες! περιμένα να τελειώσει να σχολιάσω! μπράβο. έχω παλέψει και γω με παραμύθια και ξέρω τον αγώνα!!! και να που σε προηγούμενο ποστ μίλησες για κείνη την ποιήτρια, μπορείς να δημοσιεύσεις ποιήματα της; εμείς από το νότο δεν έχουμε τέτοιες ευκαιρίες!!! χάρηκα που βρήκα το μπλογκ σου!!!

kira είπε...

kyriayf, το μόνο που προλαβαίνω να πω είναι πως και γω χάρηκα για το δικό σου,έχεις πολλά που μ'ενδιαφέρουν!Θα τα ξαναπούμε, ελπίζω.