Γυμναστική (1)

Μου αρέσει η γυμναστική. Δηλαδή δε μου αρέσει ακριβώς, είμαι εθισμένη σ’ αυτήν. Γυμνάζομαι εδώ και δώδεκα χρόνια συνεχώς, χωρίς διαλείμματα, οπωσδήποτε τρεις φορές την εβδομάδα. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια εργάζομαι το απόγευμα κι έτσι κάνω πρωινή γυμναστική, Δευτέρα – Τετάρτη - Παρασκευή, 9 με 10.
Είμαστε ένα τμήμα ενός γυμναστηρίου που αποτελείται από 4-5 σταθερά μέλη, και άλλα 4-5 που πάνε κι έρχονται… Το τμήμα γεμίζει συνήθως κατά τα τέλη Μάη, αρχές Ιούνη, για ευνόητους λόγους, από γυναίκες που αγκομαχούν απελπισμένες που προσδοκούν αποτελέσματα που ποτέ βέβαια δεν έρχονται μ’ έναν και δύο μήνες γυμναστικής…
Τώρα γιατί γυμνάζομαι εγώ; Πρέπει να πω ότι το ερώτημα αυτό μ’ έχει απασχολήσει πολλές φορές. Στο παρελθόν θεωρούσα πως δεν είμαι καθόλου ο τύπος της γυμναστικής, ιδέα που μου είχε κολλήσει από την πρώτη Γυμνασίου χάρη σε μία γυμνάστρια που είχαμε και που ήταν ικανή να οδηγήσει την αυτοεκτίμηση της κάθε έφηβης που έπεφτε στα χέρια της πιο κάτω κι από τον πάτο της πιο μακρινής θάλασσας. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ μου. Νομίζω ότι μου έκανε πολύ κακό με την ειρωνεία και το σαρκαστικό της ύφος… Όπως δε θα ξεχάσω τις απαράδεκτα δύσκολες ασκήσεις που μας έβαζε να κάνουμε μία φορά το τρίμηνο για να μας βαθμολογήσει, κυβίστηση, κανονική και ανάποδη, κατακόρυφο, γέφυρα και, το χειρότερο, να πηδάμε ένα τεράστιο σαμάρι, απορώ πως δεν πάθαμε καμιά χοντρή ζημιά μ’ αυτό, να σπάσουμε καμιά μέση… Μη φαντάζεστε πως όλα αυτά μας τα δίδασκε, κάθε άλλο, όλες τις ώρες του μαθήματος της γυμναστικής μας έβαζε να τρέχουμε γύρω από το σχολείο, όλο το τετράγωνο, ενώ αυτή χαριεντιζόταν με τους φαντάρους από το στρατόπεδο που ήταν απέναντι από το σχολείο μας…
Ο βαθμός μου στη γυμναστική ήταν 10 στο πρώτο δίμηνο, 10 στο δεύτερο, 10 στο τρίτο, ενώ 20 στο τέλος όταν αντιλήφθηκε ότι ήμουν πολύ καλή στα άλλα μαθήματα… Τι να πω, επαγγελματική συνέπεια και υπευθυνότητα…
Ρε, λες να γυμνάζομαι για να αποδείξω στην κ. Χ. ότι τελικά δεν ήμουν ανεπίδεκτη μαθήσεως;