Πέμπτη, Δεκεμβρίου 18, 2008
χάλια μαύρα
όλα μου πάνε χάλια. σκατά. δεν μπορώνα συνεννοηθώ με τους ανθρώπους γύρω μου. με τους δικούς μου ανθρώπους. έρχομαι συνέχεια στη θέση εκείνου που δεν τον καταλαβαίνουν, εκείνου που τον ρίχνουν, που δεν του δίνουν τη σημασία που πρέπει κ.τ.λ. και δε μου αρέσει καθόλου όλο αυτό, γιατί νευριάζω και γίνομαι επιθετική και μετά πληγώνω τους δικούς μου ανθρώπους. το θέμα είναι ότι όταν γίνεται κάτι τέτοιο αντιδρώ παρορμητικά, χωρίς να μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου, γίνομαι δηκτική και μετά το μετανιώνω. θα ήθελα να βρω έναν άλλο τρόπο να αντιδρώ, έτσι ώστε και να δίνω το στίγμα μου αλλά και να μην κάνω τους άλλους κουρέλι... πως;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Είναι εύκολο. Με την υπομονετική, διεξοδική συζήτηση. Με πρόθεση για συνεννόηση και με παραμερισμό κάθε εγωισμού...
Κοίταξε να δεις, εγώ διαφωνώ εντελώς με τον Σωκράτη από πάνω. Είμαστε και τα ελλαττώματά μας, κανείς δεν είναι τέλειος. Και όπως ίσως κι εμείς κάνουμε μια προσπάθεια, ίσως και οι γύρω μας, όσοι τουλάχιστον μας ξέρουν καλά, θα πρέπει να "βλέπουν" καμιά φορά τι τους λέμε και γιατί τους το λέμε, άσχετα αν ο τρόπος είναι λάθος. Αν σε πειράζει το περιεχόμενο των όσων λες και το βρίσκεις λάθος, πάω πάσο. Αν το πρόβλημα είναι ο τρόπος μόνο, χμμμ, μισή ντροπή δική σου, μισή των άλλων
λοιπόν εγώ εδώ ρομποτάκι με σένα συμφωνώ, το πρόβλημά μου συχνά είναι πως οι άλλοι δεν το βλέπουν έτσι, μένουν στον τρόπο...
Δημοσίευση σχολίου