νερό

κάπως είναι τώρα σαν να θέλω να κάνω έναν απολογισμό

αυτές οι διακοπές λοιπόν είναι από τις πιο περίεργες της ζωής μου

μια είμαι καλά, μια όχι

και όταν δεν είμαι καλά μου φταίνε όλοι και όλα γύρω μου

θέλω να μαλώνω, να φωνάζω, να πληγώνω

ή είμαι γεμάτη θλίψη και τότε περιφέρομαι και το μόνο που θέλω είναι να είμαι μέσα σ' ένα κουκούλι, να με τυλίγει σιγά σιγά η μεταξωτή κλωστούλα και γω να μισοβλέπω γύρω κρυμμένη απ' όλους, και να με προστατεύει και να με ζεσταίνει

ή να είμαι ξαπλωμένη, όπως χθες, σ' έναν βράχο στις βάθρες της Σαμοθράκης με το δέρμα ακόμα να ριγεί από τα κρύα νερά και να βλέπω μόνο τον ουρανό και τον ήλιο και τα κλαδιά από τα πλατάνια

και να είναι σιωπή

και το νερό που κυλάει

λατρεύω το νερό που κυλάει

με οδηγεί σε δρόμους μυστικούς

στα χωράφια μας, στις σκιές, στον ιδρώτα, στην κούραση, στις πιπεριές, στα μήλα, στα ροδάκινα, στο χνούδι, με τσιμπάει το χνούδι μαμά, το σιχαίνομαι το χνούδι

είναι ωραία όμως όταν σταματάμε όλοι μαζί για να φάμε και να ξεκουραστούμε, πάω να πάρω νερό και έχω μαζί μου τα πιο ζουμερά ροδάκινα, τα ξεφλουδίζω εκεί που τρέχει το νερό μας και τρέχουν τα ζουμιά τους και είναι τα πιο γλυκά ροδάκινα αυτά, μόλις κομμένα απο το δέντρο και σεις φωνάζετε, άντε ακόμα το νερό;

βάζω τα πόδια μου στο νερό και ηρεμώ

προχτές κατέβηκα όλο τον χείμαρρο Φονιά μέσα από το νερό

θεραπεία

είναι ωραία εδώ στη Σαμοθράκη

δε θέλω να γυρίσω πίσω