Απεχθάνομαι...

"Ο μοναχικός

Απεχθάνομαι να ακολουθώ, απεχθάνομαι να ηγούμαι.
Να υπακούω; Όχι! Και να κυβερνώ; Όχι!
Όποιος δεν φοβάται τον εαυτό του δεν προκαλεί φόβο σε κανέναν.
Και μόνον όποιος προκαλεί φόβο μπορεί να οδηγήσει άλλους!
Απεχθάνομαι ακόμη και να οδηγώ τον εαυτό μου!
Μ’ αρέσει, σαν τα ζώα του δάσους και της θάλασσας,
Να χάνομαι για αρκετή ώρα
Να κάθομαι οκλαδόν σε κάποιο γοητευτικό λαβύρινθο
Να καλώ τέλος τον εαυτό μου από μακριά
Να τον πλανεύω να έρθει πάλι κοντά μου."

(Φρίντριχ Νίτσε, Η χαρούμενη επιστήμη)

Έτσι είναι ένας πολύ σημαντικός για μένα άνθρωπος, που θαυμάζω κι αγαπώ απεριόριστα…που νευρίαζα πολλές φορές μαζί του όταν δεν καταλάβαινα γιατί δεν θέλει να ηγείται…Και σήμερα το πρωί (τα πρωινά μας τα λατρεύω!) μου έδειξε αυτούς τους στίχους του Νίτσε , κι εγώ τι να πω; Τον ένιωσα ακόμη πιο κοντά μου…