Δευτέρα, Ιουλίου 31, 2006

Επέστρεψα. Καλούτσικο το ταξίδι μου, όχι όμως και κάτι εξαιρετικό...Τελικά περνάω καλύτερα με τους δικούς μου ανθρώπους, στο σπίτι μου...Χάρηκα ωστόσο και τις μοναχικές μου στιγμές, διάβασα με την ησυχία μου, χωρίς κανείς να με διακόπτει...Έριχ Φρομ, "Η τέχνη της αγάπης", εξαιρετικό βιβλίο!

Πέμπτη, Ιουλίου 20, 2006

φόβος

Σήμερα είμαι χάλια. Από το πρωί σηκώθηκα με νεύρα, έτοιμη να μαλώσω μ'όποιον βρεθεί μπροστά μου. Σιχαίνομαι όμως τον εαυτό μου όταν είμαι έτσι, τα βάζω μαζί μου κι αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μ' ενοχλούν όλοι γύρω μου, θάθελα να κλείσω όλα τα τηλέφωνα και γενικότερα κάθε δίαυλο επικοινωνίας και να εξαφανιστώ...Όταν είμαι λοιπόν έτσι, σε άσχημη διάθεση, με πιάνουν οι φοβίες μου. Ανησυχώ κυρίως για την Κατερίνα, πως θα παν τα πράγματα γι'αυτήν, γιατί είναι πολλές φορές στεναχωρημένη, θα βρει φίλους που να μπορεί να επικοινωνεί πραγματικά μαζί τους...;κ.τ.λ., κ.τ.λ. και όλο τέτοια ωραία πράγματα σκέφτομαι. Νομίζω πως η κοινωνία μας, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί είναι τελείως σκατά για τα νέα παιδιά. Μήπως για μας; αλλά τέλος πάντων οι μεγάλοι έχουμε και κάποιες αντιστάσεις. Αύριο φεύγω για λίγες μέρες, μόνη, ίσως γι' αυτό θέριεψαν οι ανησυχίες μου. Τους αφήνω κάθε καλοκαίρι για λίγο μόνους, αυτήν και τον πατέρα της, το έχω ανάγκη αυτό, αλλά ζορίζομαι πάντα πριν να φύγω...

Δευτέρα, Ιουλίου 10, 2006

διόρθωση

καλά είμαι βλίτο, δεν το συζητώ, να μπερδέψω τον Άρη Αλεξάνδρου με το Μαγιακόφσκι...άσε που δε θυμόμουν καλά και τους στίχους...μπορώ να διορθώσω;

" Σύντροφε, κοιμάσαι;
Ήθελα να μου πεις, ξέρεις καμιά σελίδα μαρξισμού
που να βουλιάζουνε οι λέξεις στο χαρτί
σαν την σιωπή μου
στις κόρες των ματιών της; "

είναι από τα "Ανεπίδοτα γράμματα" του Α. Αλεξάνδρου.


Σήμερα βάφουμε το μισό σπίτι και είμαι τελείως αποδιοργανωμένη....Μέσα σ'όλο αυτό το ανακάτεμα όμως βρήκα τη συλλογή των ποιημάτων του και αμέσως....φλασάκι...όλα λειτούργησαν συνειρμικά. Γύρισα πίσω στο χρόνο, Θεσσαλονίκη, οδός Αμύντα, αριθμός 9....φοιτήτρια, τότε άκουσα για πρώτη φορά για τον Αλεξάνδρου και μετά από λίγο πήρα τα "ποιήματά" του...είναι σα να πέρασαν αιώνες από τότε!

Κυριακή, Ιουλίου 09, 2006

ένα άσπρο τριαντάφυλλο















Σας το χαρίζω. Είναι στον κήπο μου. Δεν θέλω να γράψω τίποτε άλλο σήμερα. Διαβάζω. Διάβασα τόσο πολλούς από σας που ζαλίστηκα!...Καλά ήταν όμως.

Δεν ξέρω γιατί αλλά μου ήρθαν στο νου οι στίχοι του Μαγιακόβσκι,

"πες μου σύντροφε, ξέρεις καμιά σελίδα μαρξισμού
που να βυθίζονται οι λέξεις στο χαρτί
όπως η αγάπη μου στις κόρες των ματιών της;"

Άσχετο, ε;
 Posted by Picasa

προβληματισμός

Η αλήθεια είναι ότι προβληματίζομαι...δεν ήμουν εγώ τέτοιος τύπος, να περνάω ώρες μπροστά στον υπολογιστή, ψάχνοντας...τί αλήθεια; έλα όμως που μου αρέσει όλη αυτή η διαδικασία! απλά κάνω αναπόφευκτα κάποιες συγκρίσεις με το παρελθόν. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος κοινωνικός, πάντα είχα φίλους και γενικότερα ανθρώπους με τους οποίους μπορούσα να βγαίνω και να περνάω καλά. Τα τελευταία όμως χρόνια κάτι έχει αλλάξει. Δεν κάνω πια εύκολα παρέες και έχω σταματήσει επίσης να βγαίνω με πολλούς παλιούς φίλους. Η εξέλιξη αυτή άλλοτε μου αρέσει, άλλοτε με στεναχωρεί...Είναι μια στροφή προς τα μέσα που όμως δεν ξέρω που θα βγάλει...Γι'αυτό προβληματίζομαι. Είναι δυνατόν να μ'ενδιαφέρει περισσότερο το να είναι καλά π.χ. το "χνούδι" ή ο "παράξενος" απ' ό,τι κάποιοι που ως χτες έκανα παρέα; Έλα όμως που τους βρίσκω όλους τόσο κενούς, τόσο επίπεδους...μου'ρχεται καμμιά φορά να πεθάνω από πλήξη όταν βρισκόμαστε για καφέ, τόσο αδιάφορα, Θεέ μου!

Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006

εγκεφαλικό

στον πατέρα μου



Τώρα τους γνωρίζω.
Το άδειο βλέμμα.
Πότε;
Το βλέμμα που ψάχνει
αμήχανο.
'Ηταν εκείνη η έκρηξη...
πετάχτηκαν, έσπασαν,
πύρινες δροσοσταλίδες,
αίμα,
χίλια κομμάτια.
Μετά
τα μάζεψαν.
Όλα.
Τίποτε όπως πριν.
Αγωνία ατενίζει στο άπειρο.

Τώρα τους γνωρίζω.