στον πατέρα μου
Τώρα τους γνωρίζω.
Το άδειο βλέμμα.
Πότε;
Το βλέμμα που ψάχνει
αμήχανο.
'Ηταν εκείνη η έκρηξη...
πετάχτηκαν, έσπασαν,
πύρινες δροσοσταλίδες,
αίμα,
χίλια κομμάτια.
Μετά
τα μάζεψαν.
Όλα.
Τίποτε όπως πριν.
Αγωνία ατενίζει στο άπειρο.
Τώρα τους γνωρίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου