Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006

εγκεφαλικό

στον πατέρα μου



Τώρα τους γνωρίζω.
Το άδειο βλέμμα.
Πότε;
Το βλέμμα που ψάχνει
αμήχανο.
'Ηταν εκείνη η έκρηξη...
πετάχτηκαν, έσπασαν,
πύρινες δροσοσταλίδες,
αίμα,
χίλια κομμάτια.
Μετά
τα μάζεψαν.
Όλα.
Τίποτε όπως πριν.
Αγωνία ατενίζει στο άπειρο.

Τώρα τους γνωρίζω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: