Τετάρτη, Αυγούστου 01, 2007

Πάει τόσος καιρός που δεν έχω γράψει κάτι κι έτσι νιώθω μια περίεργη αμηχανία τώρα που ξανακάθησα μπροστά στον υπολογιστή, σα να έχω να απολογηθώ για τη συμπεριφορά μου... Παράξενο.

Αύριο φεύγουμε πάλι κι είμαι μ' ένα μεγάλο άγχος μέσα μου. Χαίρομαι που θα πάμε πάλι στο Πήλιο, χαίρομαι που θα δούμε ανθρώπους δικούς μας, ξέρω πως θα περάσουμε καλά, κι όμως... Είναι που αφήνω τον πατέρα μου πίσω, είναι που είναι πάντα θλιμμένος και κακότροπος, είναι που δεν ξέρω τον τρόπο να κάνω κάτι γι' αυτό; Νιώθω τόσο κοντά του και τόσο ξένη ταυτόχρονα και νιώθω ενοχές.