φόβος

Σήμερα είμαι χάλια. Από το πρωί σηκώθηκα με νεύρα, έτοιμη να μαλώσω μ'όποιον βρεθεί μπροστά μου. Σιχαίνομαι όμως τον εαυτό μου όταν είμαι έτσι, τα βάζω μαζί μου κι αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μ' ενοχλούν όλοι γύρω μου, θάθελα να κλείσω όλα τα τηλέφωνα και γενικότερα κάθε δίαυλο επικοινωνίας και να εξαφανιστώ...Όταν είμαι λοιπόν έτσι, σε άσχημη διάθεση, με πιάνουν οι φοβίες μου. Ανησυχώ κυρίως για την Κατερίνα, πως θα παν τα πράγματα γι'αυτήν, γιατί είναι πολλές φορές στεναχωρημένη, θα βρει φίλους που να μπορεί να επικοινωνεί πραγματικά μαζί τους...;κ.τ.λ., κ.τ.λ. και όλο τέτοια ωραία πράγματα σκέφτομαι. Νομίζω πως η κοινωνία μας, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί είναι τελείως σκατά για τα νέα παιδιά. Μήπως για μας; αλλά τέλος πάντων οι μεγάλοι έχουμε και κάποιες αντιστάσεις. Αύριο φεύγω για λίγες μέρες, μόνη, ίσως γι' αυτό θέριεψαν οι ανησυχίες μου. Τους αφήνω κάθε καλοκαίρι για λίγο μόνους, αυτήν και τον πατέρα της, το έχω ανάγκη αυτό, αλλά ζορίζομαι πάντα πριν να φύγω...