Αυτές τις μέρες βαριέμαι φρικτά...
Τίποτε δε μου κάνει κέφι, βασικά σέρνομαι για να κάνω ο,τιδήποτε...
Εν τω μεταξύ, κάθε χρόνο τέτοια εποχή το παθαίνω αυτό, και κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχω πολλά αρχινισμένα πράγματα που πρέπει να τελειώσουν! Πίεση, φοβερή πίεση και το μόνο που θέλω είναι να ασχολούμαι με τα λουλούδια μου, να έχω γύρω μου τα βιβλία και τα περιοδικά μου, να μαγειρεύω ωραία φαγητά και γλυκά, να βγαίνω για ποτά, να κάνω βόλτες, να βρίσκω κόσμο για ωραίες συζητήσεις...
Κουράγιο, θα μου πω...
6 σχόλια:
Μα δε βαριέσαι φρικτά...!Μόλις ανέφερες έξι ολόκληρα πράγματα που θέλεις να κάνεις ;-) Έλα,μην ανησυχείς,όλοι βαριόμαστε πού και πού,μερικοί και συνέχεια...Θα συνέλθεις σύντομα,promise :-)
το θεωρείς αυτό βαριομάρα... ως είπε και η ανωτέρω...
μακάρι... τις ώρες της "αδράνειας" να έκανα τόσα πολλά...
φιλιά:)
και θα περάσει...
Ορθια!!! Ειμαστε και εμεις εδω.
Σ'αυτήν την περίπτωση, γλυκιά taleme, πλησιάζεις περισσότερο από πριν ένα δικό σου πρόσωπο,του ανοίγεις την ψυχή σου, του ζητάς να είναι κοντά σου, ta les μαζί του, πας μια εκδρομή μαζί του, εξομολογεί ο ένας τον άλλον, όλα αλλάζουν έτσι. Γι'αυτό, άλλωστε, δεν είναι τα δικά μας πρόσωπα; Καλές οι εκμηστυρεύσεις στα blogs, αλλά η φυσική, ζωντανή παρουσία είναι κάτι άλλο. Η πραγματική εμπιστοσύνη είναι αυτό που θα μας φέρει τη λύτρωση...
δαιμόνια, έχω και άλλα έξι, και στον ύπνο μου έβλεπα όλο βαλίτσες, αυτό σημαίνει κάτι;
φιλάκια!
υφάντρα μου, φιλιά κι από μένα, που θα παει, θα περάσει!
τολίτσα μου, σ' ευχαριστώ ΠΑΡΑ-ΠΑΡΑ πολύ!
Σωκράτη, λες; αξίζει τον κόπο να το επιχειρήσω... Αλλά ξέρεις, είναι φορές που παρά την επικοινωνία που έχω, παρά την ζωντανή παρουσία, που τη θεωρώ πολύ σημαντική, εξακολουθώ να νιώθω έτσι κάπως χάλια...
Φιλιά!
Μια φίλη μου λέει ότι όταν είμαστε σε τέτοια φάση, αυτό που μας συμβαίνει είναι ότι χρειάζονται γέμισμα οι μπαταρίες μας. Και ότι αντί να πιεζόμαστε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας με "αδειες μπαταρίες", καλύτερα να τις γεμίσουμε κάνοντας μικροπράγματα που μας ευχαριστούν. Την εφάρμοσα τη συμβουλή της πολύ πρόσφατα (όχι συνειδητά, έτσι μου βγήκε). Τα φόρτωσα όλα στον κόκκορα και, σχολώντας από τη δουλειά, έπαιρνα τους δρόμους. Πήγαινα βόλτες, σε εκθέσεις, σε παρουσιάσεις βιβλίων, καθόμουν με τις ώρες σε καφέ και χάζευα τους περαστικούς κλπ. Και το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, έτσι στα καλά καθούμενα, πλακώθηκα και ξεπέταξα τόσες υποχρεώσεις, που πραγματικά μετά έτριβα τα μάτια μου με τον εαυτό μου.
Δημοσίευση σχολίου