Κυριακή, Μαΐου 27, 2007




Όταν την γνώρισα ήταν μόλις είχε χωρίσει. Ήταν μαζί του όλα τα φοιτητικά του χρόνια. Αυτός σπούδαζε ιατρική. Την άφησε, χωρίς δικαιολογίες, όταν τελείωσε τις σπουδές του και έπρεπε πια να σκεφτεί σοβαρά για το μέλλον του. Παντρεύτηκε αφού τελείωσε το στρατιωτικό του κι έκανε έναν γάμο πολύ καθώς πρέπει και με εγγυήσεις για ένα λαμπρό επαγγελματικό μέλλον. Χώρισε περίπου δέκα χρόνια αργότερα.

Αυτή δεν παντρεύτηκε, βασικά δεν έκανε καν άλλη σχέση πέρα από μια-δυό περιστασιακές χαζοκαταστάσεις...
Στη ζωή της πάντα υπήρχαν μόνο δύο χρώματα, ή άσπρο ή μαύρο, κι αφού δεν μπορούσε να είναι μαζί του έμεινε μόνη, έτσι χωρίς δικαιολογίες, εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια...

Όχι, δε συναντήθηκαν ποτέ ξανά.

Είναι η φίλη μου η Ελένη.

7 σχόλια:

Μικρός Πρίγκιπας είπε...

Τουλάχιστον ότι ένιωθε και είπε τότε το εννοούσε...............

tolitsa είπε...

"Απολυτη" σταση ζωης. Αν ειναι ομως συνειδητη, τοτε δεν θα ειναι δυσκολη.

helorus είπε...

Ακούγεται θλιβερό. Και για τους δύο.

Maria Iribarne είπε...

Και τώρα είναι καλά έτσι, ηθελημένα μόνη μιαν ολόκληρη ζωή, σαν να τιμωρεί τον εαυτό της επειδή δεν πληρούσε τις προδιαγραφές κάποιου για επαγγελματική επιτυχία; Δηλαδή από όλους τους άνδρες αυτού του πλανήτη ο συγκεκριμένος μόνο συμβολίζει γι' αυτήν το "άσπρο"; (Και τι "άσπρο", τρομάρα του!). Ή μήπως δεν αντέχει την πιθανότητα να πληγωθεί ξανά;

tolitsa είπε...

Γινεται μια κινητοποιηση για 1η Ιουνιου για την Αμαλια. Θα υπαρχει κοινο banner και μαλλον κειμενο. Δες στο blogg http://yperoptix.blogspot.com/
Προσπαθουμε να ενημερωσουμε οσους μπορει ο καθενας.
Συγγνωμη για την εισβολη!

R2-D2 είπε...

Αχ, τέτοιοι άνθρωποι σαν τη φίλη σου, γιατί πάντα μπλέκουν με κάτι τέτοιους μαλάκες; Γιατί;

ignotus είπε...

Μετά την καταιγίδα πάντα βγαίνει ο ήλιος, για να τον δούμε όμως πρέπει να βγούμε έξω!!! Υπάρχει αγάπη τυφλή και ανίατη, όμως η ζωή είναι μικρή πολύ μικρή για να την σπαταλάς έτσι!