Δύσκολο πράγμα η αντίσταση. Εύκολα όμως, μα πολύ εύκολα, αποφάσισα για το ποίημα μόλις πήρα την πρόσκληση από τη maria iribarne. Είναι αγαπημένο μου ποίημα, αγαπημένος μου ποιητής ο Πάμπλο Νερούντα και γι' αυτό είναι και από τις αγαπημένες μου ταινίες και το "il postino". Ας μιλήσει όμως η ποίηση:
Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δε γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στην δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα
για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του
τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες
συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει
όποιος δεν διαβάζει
όποιος δεν ακούει μουσική
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον ερωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του
ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα πριν την αρχίσει
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Πάμπλο Νερούντα
Θα ήθελα να συνεχίσουν με αγαπημένα τους ποιήματα : ο socrates, η Μαρία και αυτή η κοπελιά που τη διαβάζω εδώ και καιρό χωρίς όμως να της έχω αφήσει ποτέ κάποιο σχόλιο!
14 σχόλια:
Αφού ο τίτλος του ποστ είναι ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ψάξε και το ομότιτλο ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού.
Κάποτε που έτυχε να διαβάσω κι απ΄αυτον συγκράτησα μια ερώτηση του
"Πούναι ο πεθαμένος έρωτας;
Η αγάπη, η αγάπη, που πάει να πεθάνει;"
Καλησπέρα
Δεν είναι το φόρτε μου η ποίηση! Ψέμματα να πω?
Η συγκίνηση όμως που ένιωσα διαβάζοντας αυτό το ποίημα ήταν έντονη. Μάλλον επειδή είναι πιο άμεσο, ένιωσα ότι δεν χρειάζεται αποκρυπτογράφηση...
Παρ' όλα αυτά, έχω κι εγώ ένα αγαπημένο, περισσότερο συναισθηματικά δεμένο με τα σχολικά μου χρόνια!Δες...
"...αρνήσου καθοδηγητές,Μεσσίες και προφήτες,ΑΡΝΗΣΟΥ ΚΙ ΕΜΕ ΠΟΥ ΣΟΥ ΜΙΛΩ...ΙΣΩΣ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑΜΑΙ ΑΠ΄ΑΥΤΟΥΣ που φόρεσαν τις μάσκες..." του Αντώνη Γκίκα.
Θυμίζει λίγο το "Σ΄εμένα ακόμα που σας ιστορώ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ",του Μιχάλη Κατσαρού.
Την καληνύχτα μου!!!
Ωραίος τίτλος..ένας τίτλος , post ολόκληρο:-)
καλέ μου mr.di, αν και το ήξερα τόψαξα για να το διαβάσω εκ νέου.
"Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία."
δεν χρειάζεται νομίζω κανένα σχόλιο...
των περισσότερων ανθρώπων το φόρτε δεν είναι η ποίηση, δυστυχώς...
το δικό σου αγαπημένο το είχα και γω αγαπημένο όταν ήμουν στο Λύκειο! χαμός, μου άρεζε πολύ, μου έδινε δύναμη! και μέχρι πρόσφατα ήταν αγαπημένο και της Κατερίνας που το είχε κορνίζα στο δωμάτιό της!
καλώς ήρθες utopia! έχεις ωραίο blog!
Ω! αγαπητή μου Diva, το οξύτατο μάτι σου έπιασε αυτό που έπρεπε...
ναι, δεν έβαλα κατά λάθος το ερωτηματικό, είναι πολλά αυτά που σκέφτομαι περί του πως μπορεί να αντισταθεί κάποιος και δυστυχώς πιστεύω ότι ελάχιστοι αντιστέκονται, ενώ οι περισσότεροι (π.χ. εγώ) αρέσκονται να νομίζουν ότι αντιστέκονται...
Ευχαριστίες πολλές. Κάθε τι που αφυπνίζει από τους αργούς και ανεπαίσθητους θανάτους είναι πολύτιμο.
Είναι πάρα πολύ ωραίο ποίημα. Δεν έχω διαβάσει Νερούντα, ελάχιστα και πριν από δεν θυμάμαι πια πόσα χρόνια. Καιρός ν' αρχίσω, μου φαίνεται.Όσο για τα περί αντίστασης, καλά τα λες και δεν ισχύουν προφανώς μόνο για σένα, αλλά από την άλλη, τι να σου πω, Kira μου, ώρες-ώρες μόνο που αντέχουμε να υπάρχουμε διατηρώντας μια (έστω και σχετική) ακεραιότητα μέσα σ' όλη αυτή την αηδία μου φαίνεται φοβερό κατόρθωμα :-)
Για να αντισταθούμε χρειάζονται εφόδια, πολλά και ισχυρά. Και το κυριότερο αυτών η παιδεία.
Αλέξη, χαίρομαι που τα ξαναλέμε!
maria iribarne, αυτή η αίσθηση της αηδίας... Κυρίαρχη... Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μην έχω καμμία σχέση. Να μη βλέπω, να μην ακούω, είναι όμως αυτό η σωστή αντίδραση; Κούραση...
Γεράσιμε, συμφωνώ απόλυτα για την παιδεία, αλλά την καταστρέψαμε κι αυτήν, αυτό που κυριαρχεί είναι η "παιδεία" των μ.μ.ε. και πως να αντισταθείς;
Aναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένας που να μην "αργοπεθαίνει" ...
τουλάχιστον κατά Νερούδα..
Οσο για το "αντισταθείτε" του Κατσαρού..
δεν ξέρω γιατί, με κάνει και χαμογελάω...
προτιμώ το αντισταθείτε στα κούφια, θεατρινίστικα, μεγάλα λόγια κάποιων...
Μου αρκεί.
Το θέμα Τάκη είναι να μην αργοπεθαίνουμε κατ' εμάς και άστον τον Νερούντα!
Όσο για το Αντισταθείτε του Κατσαρού, έτσι είναι αν έτσι νομίζετε. Για μένα είναι πολύ σηματνικό να βρίσκεις σε τι πρέπει να αντισταθείς!
Καλώς ήρθες!
Δημοσίευση σχολίου