αυτόγραφο

Το παραπάνω το είδα γραμμένο πριν από χρόνια σ' έναν τοίχο μπαίνοντας στην πόλη του Βόλου. Δεν ξέρω αν εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί. Στο δικό μου μυαλό πάντως έμεινε, έμεινε γιατί το πιστεύω, και όσο μεγαλώνω όλο και περισσότερο σιγουρεύομαι γι' αυτό. Γι' αυτό επέλεξα να το γράψω μετά από πρόσκληση της αγαπημένης μου maria iribarne.
Εγώ προσκαλώ τον socrates.

www.autographcollectors.blogspot.com

Λοιπόν μαμά...

... η Κατερίνα μας αρχίζει σήμερα τις εξετάσεις, ξέρεις αυτές για το Πανεπιστήμιο. Μεγάλωσε. Σε λίγο θα φύγει από το σπίτι για να αρχίσει τη δική της ανεξάρτητη ζωή.
Είχα λίγο άγχος χθες το βράδυ και σήμερα το πρωί επίσης. Τώρα είναι στην αίθουσα και περιμένουν τα θέματα, υποθέτω. Πρέπει να γράψει καλά. Δεν τη φοβάμαι. Με εντυπωσίασε με το πόσο καλά διάβασε. Μου αρέσει πολύ που έχει στόχους και είναι διεκδικητική. Και ευαίσθητη μαζί. Και επειδή κινδυνεύω να γίνω σαν την πέρδικα στο παραμύθι, θέλω μόνο να πω πόσο θα ήθελα να την έχεις γνωρίσει, πόσο θα ήθελα τώρα να ήσουν εδώ...
Καλή της επιτυχία.

χελώνες

Συνέβη για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες. Και στο ίδιο σχεδόν σημείο του δρόμου. Μια χελώνα διέσχιζε τον αυτοκινητόδρομο. Ή προσπαθούσε. Σταματήσαμε, κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο, πλησιάσαμε, αυτή κρύφτηκε μέσα στο καβούκι της, την πήραμε στα χέρια και την περάσαμε απέναντι, εκεί όπου ήθελε να πάει. Αυτό που με εντυπωσιάζει κάθε φορά, και ειδικά αυτήν την εποχή έχουν πολλά σούρτα φέρτα οι χελώνες, είναι ότι ανάμεσα στη μία πλευρά του δρόμου και στην άλλη δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Χόρτα και δέντρα από τη μια, χόρτα και δέντρα από την άλλη. Τί ψάχνουν λοιπόν αυτές οι χελώνες που ρισκάρουν να περάσουν απέναντι;