Αντισταθείτε;

Δύσκολο πράγμα η αντίσταση. Εύκολα όμως, μα πολύ εύκολα, αποφάσισα για το ποίημα μόλις πήρα την πρόσκληση από τη maria iribarne. Είναι αγαπημένο μου ποίημα, αγαπημένος μου ποιητής ο Πάμπλο Νερούντα και γι' αυτό είναι και από τις αγαπημένες μου ταινίες και το "il postino". Ας μιλήσει όμως η ποίηση:

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δε γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στην δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα
για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του
τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες
συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει
όποιος δεν διαβάζει
όποιος δεν ακούει μουσική
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον ερωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του
ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα πριν την αρχίσει
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Πάμπλο Νερούντα


Θα ήθελα να συνεχίσουν με αγαπημένα τους ποιήματα : ο socrates, η Μαρία και αυτή η κοπελιά που τη διαβάζω εδώ και καιρό χωρίς όμως να της έχω αφήσει ποτέ κάποιο σχόλιο!

τα όρια του κόσμου μας

Ένας άντρας, αφού λεηλάτησε μια πόλη, προσπαθούσε να πουλήσει ένα χαλί, ένα από τα λάφυρα.
" ποιος θα μου δώσει εκατό χρυσά γι' αυτό το χαλί; ", φώναζε μέσα στην πόλη. Αφού η αγοραπωλησία ολοκληρώθηκε ένας σύντροφός του τον πλησίασε και ρώτησε:
" γιατί δεν ζήτησες περισσότερα γι' αυτό το πολύτιμο χαλί; "
" υπάρχει αριθμός μεγαλύτερος από το εκατό;", ρώτησε ο πωλητής.

για κάθε έναν από μας υπάρχει ένας " αριθμός" που μεγαλύτερός του δεν πιστεύουμε πως υπάρχει, αν όμως υπάρχει;

στενά παπούτσια

Πάει λίγη ώρα που γύρισα σπίτι μετά τη συνάντηση που είχαμε με μερικά παιδιά (κορίτσια είναι όλα!) του χωριού στην αίθουσα του Μορφωτικού μας Συλλόγου. Έχουμε κάνει μια Παιδική Λέσχη Ανάγνωσης. Αυτή ήταν η δεύτερη συνάντησή μας. Διαβάσαμε "Τα στενά παπούτσια" της Ζωρζ Σαρή. Η συζήτησή μας ήταν πολύ όμορφη και χάρηκα γι' αυτό! Τα σκέφτομαι συχνά τα παιδιά του χωριού, τα βλέπω πολλές φορές να τριγυρνάνε άσκοπα έξω ή να κάθονται κάπου τελείως βαριεστημένα και η εικόνα αυτή δε μου αρέσει καθόλου. Χρειάζονται ερεθίσματα αλλά δυστυχώς η επαρχία λίγα μόνο μπορεί να προσφέρει.

Πάντως για μένα σήμερα ήταν μια ανάσα ζωής! Τελικά πράγματι δίνοντας παίρνεις, και μάλλον πολύ περισσότερα...