χμ, άλλο ένα καλοκαίρι αρχίζει, εννοώ οι διακοπές μου αρχίζουν, επιτέλους! κι είπα να γράψω κι εδώ κάτι έτσι για να φύγει αυτός ο θάνατος βρε αδερφέ, που είναι και οικιακός...
λοιπόν εγώ κάθε που αρχίζουν οι διακοπές 2-3 μέρες είμαι λίγο στα χαμένα, δεν μπορώ να συνηθίσω στον καινούριο ρυθμό, στο ότι δε χρειάζεται να τρέχω σαν την τρελλή, μπορώ να κάνω τα πράγματα με την ησυχία μου και να αράζω...
μου παίρνει λίγο καιρό λοιπόν και μετά συνηθίζω και είναι σαν να ήταν πάντα έτσι, σαν να μην δούλευα ποτέ
το καλύτερό μου πάντως είναι ο πρωινός καφές, σηκώνομαι πρωί, στις επτά είμαι έξω με τον καφέ μου, έχει δροσιά, είναι όλα πράσινα και ανθισμένα, ήσυχα και το μόνο που ακούγεται είναι τα πουλιά
ησυχία, ανασυγκροτούμαι, μου είναι απαραίτητο αυτό για την υπόλοιπη μέρα
3 σχόλια:
αχ ναι! πόσο το ζηλεύω και 'γω αυτό το πρωινό!!!
ε, δεν μπορώ, θα πω τελικά πόσο πολύ μου άρεσε η φωτογραφία ... στον κήπο, με τον καφέ...με τα περιοδικά και τα βιβλία...τέλεια!
ναι ρε συ, αυτό το τόσο απλό...
Δημοσίευση σχολίου