Τρίτη, Νοεμβρίου 07, 2006

Τα φωτισμένα παράθυρα

Λατρεύω να βλέπω τα φωτισμένα παράθυρα των σπιτιών. Με γοητεύει να φαντάζομαι τη ζωή που κυκλοφορεί μέσα, ας είναι απλά, καθημερινά πράγματα. Τώρα ξύπνησαν, παίρνουν πρωινό, βιάζονται, τρέχουν, φωνάζουν ή κάποιος μόνος του, αργά-αργά ετοιμάζεται, ή ξαπλώνει μπρος στην τηλεόραση ή διαβάζει, γράφει στο γραφείο του, γι'αυτό έχει εκεί αναμμένο το φωτιστικό.
Μ'αρέσει έτσι κι ένα σπίτι εδώ που μένω. Είναι στον περιφερειακό δρόμο της μικρής μας πόλης, διαμέρισμα και βλέπεις από την μπαλκονόπορτα. Έχει πολύ ζεστά χρώματα μέσα και χαμηλό πάντα φωτισμό από ένα φωτιστικό υδρόγειο σφαίρα. Δεν ξέρω ποιοί μένουν εκεί κι ούτε θέλω να μάθω. Τους νιώθω όμως κοντά μου και θέλω να είναι πάντα καλά με την υδρόγειο σφαίρα αναμμένη, να μου δίνει το έναυσμα για κάθε ταξίδι όταν το βράδυ περνάω από κει επιστρέφοντας σπίτι.

2 σχόλια:

οι σκιές μιλάν είπε...

ελπίζω να πέρασε το κρυολόγημα

kira είπε...

Βήχω, βήχω, βήχω, επιμένει , αλλά που θα πάει ,βομβαρδίζομαι πλέον με κορτιζόνη, για πρώτη φορά στη ζωή μου. Αν, με το καλό περάσει αυτό, λέω ν' αρχίσω ομοιοπαθητική. Ευχαριστώ σκιά που μιλάς!