Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2006

Παραμύθι

Χρειάστηκε σήμερα να πω ένα παραμύθι, κι ήταν πολύ δύσκολα, ξέμαθα ή μάλλον δεν είχα μάθει ποτέ...Λέω να κάνω μια προσπάθεια, απ'αυτά που θυμάμαι, απ'αυτά που μου έλεγες εσύ...κάπως έτσι:
Ήταν, λέει, μια φορά κι έναν καιρό ένα ανδρόγυνο που δεν είχε παιδιά και για αυτό ήταν πολύ στενοχωρημένο. Τα χρόνια περνούσαν και αυτοί παρακαλούσαν το θεό να τους αξιώσει να αποκτήσουν ένα παιδάκι. Πράγματι μετά από πολλά χρόνια, η γυναίκα έμεινε έγκυος και έφερε στον κόσμο ένα χαριτωμένο αγοράκι. Το πρώτο βράδυ της ζωής του, ήρθαν οι μοίρες για να αποφασίσουν για τη ζωή του νεογέννητου. Η πρώτη μοίρα ζήτησε το παιδί αυτό να γίνει όμορφο, έξυπνο, αλλά να πεθάνει στα πέντε του χρόνια. Μετά από λίγο ήρθε η δεύτερη μοίρα που συμφώνησε με την πρώτη για την ομορφιά και την εξυπνάδα, αλλά, λίγο πιο γενναιόδωρη, έδωσε στο παιδί άλλα δέκα χρόνια ζωής. Τότε έφτασε και η τρίτη μοίρα που και αυτή δεν είχε αντίρρρηση για την εξυπνάδα και την ομορφιά, ήθελε όμως ν’αφήσουν το παιδί να ζήσει περισσότερα χρόνια. Η απόφαση πάρθηκε τις πρωινές ώρες, πριν ξημερώσει και λήξει η συνεδρίαση. Το παιδάκι αυτό θα ζήσει ως τη μέρα του γάμου του. Τότε το ξανασυζητάμε, είπαν οι μοίρες.
Αυτά για την ώρα, τα ξαναλέμε αύριο πάλι...

1 σχόλιο:

aeipote είπε...

Στενάχωρο ακούγεται. . .

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.