Δώρο Ασημένιο Ποίημα

Αυτό που ακολουθεί είναι ένα πολύ αγαπημένο μου ποίημα. Χτες είχα έτσι μια διάθεση καλή και το θυμήθηκα, θέλησα να το γράψω εδώ και δε θυμόμουν τους στίχους, ούτε και έβρισκα το βιβλίο με την ποιητική συλλογή, όμως γι’ αυτό υπάρχει το google, ε; Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι είναι πολλοί αυτοί που το έχουν γράψει στο μπλογκ τους, άρα πολλοί αυτοί που το αγαπούν….


Δώρο Ασημένιο Ποίημα

Ξέρω πως είναι τίποτε όλ' αυτά και πως η γλώσσα
που μιλώ δεν έχει αλφάβητο

Aφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλ-
λαβική που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους και-
ρούς της λύπης και της εξορίας

Kι η πατρίδα μια τοιχογραφία μ' επιστρώσεις διαδο-
χικές φράγκικες ή σλαβικές που αν τύχει και
βαλθείς για να την αποκαταστήσεις πας αμέσως φυλακή
και δίνεις λόγο

Σ' ένα πλήθος Eξουσίες ξένες μέσω της δικής σου
πάντοτε

Όπως γίνεται για τις συμφορές

Όμως ας φανταστούμε σ' ένα παλαιών καιρών αλώνι
που μπορεί να 'ναι και σε πολυκατοικία ότι παίζουνε
παιδιά και ότι αυτός που χάνει

Πρέπει σύμφωνα με τους κανονισμούς να πει στους
άλλους και να δώσει μιαν αλήθεια

Oπόταν βρίσκονται στο τέλος όλοι να κρατούν στο χέρι
τους ένα μικρό

Δώρο ασημένιο ποίημα.

Ο.Ελύτης, Το φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά.

Κι αυτή τη στιγμή ειλικρινά δεν ξέρω τι χρειάζομαι περισσότερο, να χαρίσω ή να βρεθώ να κρατώ στο χέρι ένα μικρό Δώρο Ασημένιο Ποίημα;