Πέμπτη, Ιανουαρίου 18, 2007

Παγωμένη

Λοιπόν μαμά, μόνο σε σένα θα μπορούσα να μιλήσω εδώ και πολύ καιρό για όλα αυτά που συμβαίνουν , μόνο σε σένα και σε κανέναν άλλον. Αλλά να που δεν μπορούσα ούτε σε σένα…Στέκω εδώ σαν παγωμένη. Οι λέξεις, σωρός μέσα μου, αρνούνται να ακολουθήσουν τους κανόνες γραμματικής και συντακτικού και να βγουν ωραίες, ωραίες στην οθόνη του υπολογιστή μου. Άλλοτε νομίζω ότι είναι πολύ λίγες για να εκφράσουν ό,τι έχω μέσα μου, άλλοτε πάρα πολλές…
Είναι λίγες όταν αφορούν ένα πολύ σημαντικό για μένα πρόσωπο και την υγεία του, είναι πολλές όταν έχουν να κάνουν με τη ζωή ή με το θάνατο…Τον τελευταίο μήνα όλα όσα θεωρούσα δεδομένα αποδείχθηκε περίτρανα πως δεν ήταν. Και είναι άλλο το να φιλοσοφείς και να λες διάφορα κι άλλο να τα ζεις. Γι αυτό είμαι παγωμένη, θέλω χρόνο, χρόνο για να απορροφήσω τους κραδασμούς, χρόνο για να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά μέσα μου. Το έχω ανάγκη αυτό.

5 σχόλια:

herinna/ είπε...

Εύχομαι να πήγαν όλα καλά. Με χτυποκάρδι το εύχομαι.

kira είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ herinna! Φαίνεται να πηγαίνουν καλά.Μόνο που είναι λίγο δύσκολα ακόμα. Η προσαρμογή σε μια καινούρια κατάσταση...

herinna/ είπε...

Αυτά συνηθίζονται με τον καιρό. Σημασία έχει να σταθεροποιηθούν σε σημείο που να μη τρομάζεις από το τηλέφωνο όταν χτυπά :)

kira είπε...

herina, έτσι ακριβώς, να μην τρομάζεις από το τηλέφωνο...

Maria Iribarne είπε...

Δεν ξέρω φυσικά για τι ακριβώς μιλάς, όμως ό,τι και να 'ναι δώσε στον εαυτό σου όσο χρόνο χρειάζεται, όταν πιεζόμαστε, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δυσκολεύουμε τα πράγματα. Από κει και πέρα, εύχομαι κι εγώ να πάνε όλα καλά.