Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007

τι γίνεται;



Τελικά αναρωτιέμαι, τι γίνεται και πως έφτασα ως εδώ; Μόνη στον υπολογιστή, υπακούοντας σε ποιά ανάγκη; Μόνοι στον υπολογιστή, υπακούοντας σε ποιά ανάγκη;

10 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Στην αναγκη για επικοινωνια και να βρεις καποιον να μιλησεις...

kira είπε...

πρεζα μου καλή, αυτό που με κάνει να σκάω είναι ότι κάποτε η επικοινωνία και ο κάποιος να μιλήσεις ήταν κοντά σου...
τώρα τι στο καλό συμβαίνει; και γιατί η επικοινωνία με τους περισσότερους γύρω μου δε μου λέει πια τίποτε, αντίθετα η επικοινωνία με πολλούς εδώ μέσα μου δίνει χαρά, αφού μου λέει πράγματα;

an205 είπε...

Στον κόσμο τούτο όλοι μόνοι
να μοιράζουμε συντροφικότητα....

Μεριαμόν είπε...

Η ανάγκη για επικοινωνία πάντα υπάρχει, αλλά δυστυχώς υπάρχει και φόβος απέναντι στον άλλο. Μέσα από εδώ βρίσκεις επικοινωνία και με ένα κλικ διαγράφεις, μπλοκάρεις όποιον δεν σου κάνει και δεν σε γνωρίζει ποτέ. Στις διαπροσωπικές σχέσεις όμως, ΚΑΙ, αυτό πολλές φορές γίνεται με δυσκολία.

R2-D2 είπε...

Είναι ξέρεις άλλες εποχές αυτές και η επικοινωνία παίρνει άλλες μορφές. Εδώ επικοινωνούμε όλοι αβίαστα, επειδή το θέλουμε, δεν έχουμε συμβάσεις και πρέπει, όπως στον έξω κόσμο. Κι εγώ εδώ επικοινωνώ καλύτερα με άγνωστους ανθρώπους, από ότι με άτομα που βλέπω τακτικά για καφέ. Είναι μια άλλη διάσταση ελευθερίας και αυθεντικότητας.

tolitsa είπε...

Λετε αν συναντιομασταν εξω απο την blogoσφαιρα, να παθαιναμε ο,τι εχει συμβει στις σχεσεις μας με τους ανθρωπους που βλεπουμε τακτικα? Τελικα εξω διαλεγουμε λαθος ανθρωπους, ή η ανωνυμια λειτουργει σαν ενα ποτηρι κρασακι και ανοιγομαστε πιο ευκολα?
Ή μηπως εξω δεν τολμαμε να διαγραψουμε ο,τι μας κουραζει?

Socrates είπε...

Είναι μια επικοινωνία με μυθολογικά, ποιητικά στοιχεία. Συνομιλούμε με άτομα χωρίς μορφή, ασώματα, χωρίς ίχνος ύλης, χωρίς, επομένως, ανταγωνιστικές διαθέσεις, με φανταστικά πλάσματα που τα πλάθουμε όπως μας αρέσει και μας βολεύει, ασύνειδες χειρονομίες και αποδοκιμαστικές γκριμάτσες δεν υπάρχουν, όλα είναι ιδανικά και όλοι πασχίζουμε να τα κρατήσουμε σ'αυτό το σημείο, να μη ραγίσουμε τη λεπτή, εύθραυστη εικόνα που όλοι μαζί δημιουργούμε σ'αυτόν τον ανώδυνο, σχεδόν μη πραγματικό κόσμο. Το πνεύμα ωραίο, χωρίς τηνενοχλητική παρέα της ύλης κυκλοφορεί ελεύθερο και μεθυσμένο στο αόρατο αυτά σύμπαν. Αυτό είναι το μυστικό!

Socrates είπε...

Και, tolitsa, όλοι λάθος άνθρωποι είμαστε όταν τριβόμαστε σε υπερβολικά στενές σχέσεις..

Maria Iribarne είπε...

Δεν ξέρω, πολλές φορές το 'χω σκεφτεί κι εγώ αυτό, δεν ξέρω αν είναι ανάγκη για επικοινωνία ή ανάγκη για να εκτεθούμε.

Regina είπε...

Ανάγκη για επικοινωνία είναι, να μιλάς με ανθρώπους χωρίς να ξέρεις τίποτα για αυτούς, χωρίς να χεις καμία προκατάληψη, το ίδιο κι αυτοί, και να είσαι ο εαυτός σου.
Μακάρι να είχαμε αυτήν την ελευθερία με τους εαυτούς μας και στις σχέσεις μας με τους άλλους...