Παρασκευή, Οκτωβρίου 17, 2008

εμένα ο μπαμπάς μου...

και να που από χτες ολοένα και συχνότερα μου έρχεται να λέω " εμένα, ο μπαμπάς μου έκανε αυτό..." ή "εμένα ο μπαμπάς μου έλεγε/ είπε..." σα νάμαι οκτάχρονο παιδί
γι' αυτό το διορθώνω κι όταν είναι μπροστά η Κατερίνα λέω "εσένα, ο παππούς σου..."
γιατί εμένα ο μπαμπάς μου με έμαθε πως πιο πολύ πρέπει να κάνουμε παρά να μιλάμε
και πως είναι καλύτερα να μη λέμε κάτι για να εξυψώσουμε τον εαυτό μας κι αν είναι να μας παινέψει κάποιος ας το κάνει μόνος του
εμένα ο μπαμπάς μου ήταν πολύ καλός γεωργός και λάτρευε τα χωράφια και νόμιζε ότι κάθε αλλη δουλειά βασικά δεν είναι δουλειά, αφού μόνο στα χωράφια κουράζεσαι και τρέχει ο ιδρώτας σου, και εγώ νευρίαζα αφού νόμιζα ότι δεν εκτιμάει τη δική μου δουλειά
εμένα ο μπαμπάς μου ήταν περήφανος για μένα αλλά δε μου το είπε ποτέ
εμένα ο μπαμπάς μου παρά το εγκεφαλικό του κάπνιζε όσο μετρημένα μπορούσε, έπινε το τσιπουράκι του, έτρωγε και από κάτι απαγορευμένο γιατί αλλιώς έλεγε θα ήταν σα να μην είχε καμιά νοστιμιά η ζωή
εμένα ο μπαμπάς μου ερχόταν κάθε πρωί και έκανε μια βόλτα απ' την αυλή μας για να δει τι κάνουμε
κι όταν λείπαμε περνούσε ακόμα περισσότερες φορές γιατί μας περίμενε να γυρίσουμε
εμένα ο μπαμπάς μου δε μου έδειχνε τα αισθήματά του, ξέρω όμως ότι με λάτρευε
και δε με στεναχωρούσε που είχε αδυναμία στον αδερφό μου
εμένα ο μπαμπάς μου ήταν ο πιο όμορφος μπαμπάς του κόσμου
και εμένα ο μπαμπάς μου ήταν σοβαρός και μετρημένος και όλοι στο χωριό τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν
και ήρθαν όλοι χτες στην κηδεία του και τώρα πως...

4 σχόλια:

Αλέξης Χαρισιάδης είπε...

Θερμά συλλυπητήρια. Τυχερός πολύ που από το παιδί του σίγουρα ένιωσε την αγάπη αυτή που τόσο τρυφερά εκπέμπει το κείμενο σου.

aeipote είπε...

Όμορφο κείμενο ψυχής. . .

Καλό Απόγευμα.

maria είπε...

Σας σκέφτομαι κάθε μέρα, εσένα και τον μπαμπά σου! Όσο για το ότι ήταν περήφανος για σένα, για τα δυο του παιδιά, για την εγγονή του, ποιος να το αμφισβητήσει; Καμιά φορά τα μάτια λένε περισσότερα από το στόμα...

kira είπε...

Σας ευχαριστώ.