Τρίτη, Μαΐου 19, 2009

λάθος

το ξέρω ότι είναι μεγάλο λάθος και πως βασικά πρέπει να ακούω και να μη σχολιάζω και πως ο μόνος τρόπος να σε βοηθήσω είναι να σε αποδεχτώ μαζί με όλη την κατάθλιψή σου
πότε πότε τα καταφέρνω 
άλλοτε όχι και πρέπει λίγο να μιλήσω γι' αυτές τις φορές που δεν τα καταφέρνω
γι' αυτές τις φορές που έρχομαι στα όρια
που θέλω να σε ταρακουνήσω και να σε κάνω χίλια κομμάτια
να σε πάρω από κει που βουλιάζεις και να σε βγάλω έξω στον κόσμο
στο φως που είναι για όλους
δεν εξαιρείσαι εσύ
να δεις τη ζωή σου από δω και πέρα
και όχι μέχρι εδώ
να μη με κάνεις δυστυχισμένη μαζί σου 
να σε κάνω ευτυχισμένο μαζί μου
και δεν μπορώ 
δεν μπορώ

4 σχόλια:

aeipote είπε...

Χωράνε τρίτων λόγια στα εν οίκω; Όχι, θαρρώ.
Ένα χαμόγελο όμως;

kira είπε...

ένα χαμόγελο; ναι! με κάνει και μένα να χαμογελάω!
ευχαριστώ.

Αλέξης Χαρισιάδης είπε...

λίγη είναι η άμεση επίδραση που έχουμε πάνω στους άλλους

όσο κοντινοί και να είναι

καλά να είσαι :)

maria είπε...

Ο κάθε ένας από μας ξέρει μόνο πως νιώθει, αλλά, μήπως η μοναξιά ενισχύει την κατάθλιψη? πώς να αποσπαστεί ο νους από το "πρόβλημα -> προβλήματα"...?